Ocena obchodów

SPOŁECZNY KOMITET ORGANIZACYJNY  OBCHODÓW 70 ROCZNICY BANDEROWSKIEGO LUDOBÓJSTWA NA WOŁYNIU

I MAŁOPOLSCE WSCHODNIEJ

W LATACH 1939 - 1947

00-461 Warszawa, Al. Ujazdowskie 6A

Warszawa, 7 sierpnia 2013 r.

Wstępna ocena obchodów

           Obłędna polityka wschodnia władz niby niepodległej Rzeczypospolitej Polskiej, sprawiła, że naczelne struktury organów państwowych przeciwdziałały przywróceniu pamięci o tragedii Kresów Wschodnich II RP.

           Politycy ukształtowani według fałszywej doktryny Jerzego Giedroycia (przyjaciela Dmytra Doncowa), pod przemożnym wpływem sił postbanderowskich, traktowały interesy Ukrainy Zachodniej nadrzędnie w stosunku do interesów polskich.

           Wziąwszy również pod uwagę, że władzę w Polsce zdominowały – za naszym przyzwoleniem – nieprzyjazne nam mniejszości narodowe, ziejące antypolonizmem, powstał niekorzystny klimat dla przywracania prawdy historycznej i pamięci ofiar ludobójstwa. Działalność sił postbanderowskich  na Zachodniej Ukrainie, wypowiedzi publiczne i działania prezydenta Bronisława Komorowskiego oraz ministrów - Radosława Sikorskiego, Bartłomieja Sienkiewicza, Tomasza Nałęcza czy Andrzeja Kunerta, jak również postawa marszałków Sejmu i Senatu dobitnie świadczą o ich antypolskim nastawieniu.

           Prezydent Rzeczypospolitej, całkowicie ignorując organizacje kresowe, kombatanckie i inne środowiska patriotyczne, w sprawach obchodów 70 rocznicy banderowskiego ludobójstwa konsultował jedynie Mirona Sycza – synem bandyty      z OUN-UPA, skazanego na karę śmierci. Zaś Tomasz Nałęcz, doradca prezydenta, złożył wizytę u przewodniczącego Rady Naczelnej PSL – pana Jarosława Kalinowskiego i spowodował jego rezygnację z funkcji przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Obchodów. Po rozmowach z władzami Komitetu p. Kalinowski wycofał rezygnację

           Prezes PLS – Janusz Piechociński, łamiąc porozumienie PSL z Kresowym Ruchem Patriotycznym i wbrew uchwale Kongresu PSL ws. godnego upamiętnienia ofiar banderowskiego ludobójstwa na ludności wiejskiej Wołynia i Małopolski Wschodniej, sabotował obchody, w tym przygotowania do uroczystości rocznicowych, w których nie wziął udziału. W ten sposób ukazał swoje prawdziwe oblicze ideowo-moralne.

           Trudno w to uwierzyć, ale dla władz polskich od czasu transformacji rzeczywistym partnerem strategicznym był i nadal jest OUN pod przykrywką Związku Ukraińców w Polsce i szowiniści Zachodniej Ukrainy – nasi śmiertelni wrogowie. Natomiast wielka Ukraina od Zbrucza na Wschód, raczej nam przychylna, jest postrzegana jako komunistyczna i promoskiewska.

           Jak dalece w Polsce rządzi piekielny duch Bandery niech świadczy fakt, że w zdecydowanej większości konferencji (naukowych) i gremiów dyskusyjnych,  w środkach przekazu, a szczególnie w telewizji, dominują OUN-owcy ze ZUwP, a jeśli zostanie dopuszczony ktoś ze strony polskiej, to przeważnie „pełniący obowiązki Polaków” szulerzy polityczni.

           W tej atmosferze środowiska kresowe od lat ukazują prawdę o zagładzie Kresów oraz zabiegają o godne uczczenie i upamiętnienie ponad 200 tysięcy ofiar banderowskiego ludobójstwa.

           11 lipca 2013 – 70. rocznica apogeum zbrodni zwanej rzezią wołyńską  lub „krwawą niedzielą” była szansą realizacji dążeń Kresowian. Mimo destrukcyjnych, dywersyjnych i dezinformacyjnych działań władz, Kresowianom – wspieranym przez kręgi patriotyczne – udało się po raz pierwszy zorganizować kilkutysięczny Marsz Pamięci i inne uroczystości w centrum stolicy. Wydarzenie to stało się sygnałem  i dowodem, że z żądaniami Kresowian władze muszą się liczyć, bowiem już nie jesteśmy osamotnieni. Uzyskaliśmy mocne wsparcie sił patriotycznych, społecznych    i samorządowych.

           W tym miejscu serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy udzielili Kresowianom wszechstronnego wsparcia. Szczególne podziękowania ślemy tym władzom wojewódzkim i sejmikom, które, nie zważając na kunktatorstwo i haniebne czyny władz centralnych, potępiły zbrodnię banderowskiego ludobójstwa i sprawców  z formacji zbrojnych OUN-UPA oraz ogłosiły 11 lipca Dniem Pamięci Ofiar banderowskiego ludobójstwa. Pionierami w tym dziele są władze Województwa Opolskiego.

           Centralne obchody 70. rocznicy oceniamy jako doniosłe wydarzenie historyczne. Ten niewątpliwy sukces daje nam nowe siły do dalszej walki o pełne przywrócenie prawdy o tragedii Kresów.

           Niestety, tę część radosną przysłonił złowieszczy cień uchwały Sejmu przyjętej przez pozbawioną sumienia, godności i honoru większość posłów, co zostało narzucone przez Platformę Obywatelską i Ruch Palikota. Ci odhumanizowani posłowie podjęli kolejne działania zmierzające do usunięcia ze świadomości narodowej fakt dokonania ludobójstwa na ponad 200 tysiącach obywateli polskich.

           Ogólnopolski Społeczny Komitet 70. Rocznicy zakładał, że w tym roku uda się w lipcu godnie uczcić ofiary zbrodni, potępić jej sprawców – formacje zbrojne OUN-UPA i ustanowić 11 lipca Dniem Pamięci ofiar banderowskiego ludobójstwa. Ponieważ Sejm RP zniweczył te plany jesteśmy zmuszeni walczyć aż do skutku o zrealizowanie naszych postulatów.

           W tym roku obchodziliśmy 70. rocznicę apogeum ludobójstwa, a przed nami jest jeszcze wiele 70. rocznic zagłady poszczególnych wsi m.in. zbrodnia na mieszkańcach Huty Pieniackiej, Podkamienia i wielu innych. Te uroczystości musimy wykorzystać do wymuszenia na władzach i Sejmie spełnienia obywatelskiego i po prostu ludzkiego obowiązku wobec ofiar ludobójstwa. 

           Obok wyżej wymienionych nie zrealizowano jeszcze wzniesienia pomnika wszystkich ofiar banderowskiego ludobójstwa według projektu prof. Mariana Koniecznego i urządzenie symbolicznej zbiorowej mogiły tych ofiar na Powązkowskim Cmentarzu Wojskowym, co przewidziano na listopad 2013 r.

           Uroczystości centralne, choć skutecznie utrudniane przez władze państwowe, wykroczyły daleko poza kręgi Kresowian i ich rodzin, stając się sprawą narodową.   Pogarda i kunktatorstwo władz centralnych, dążących do rozbicia obchodów organizowanych przez Społeczny Komitet, nie zdołały zniweczyć wysiłku sił patriotycznych.

           Rzecz godna odnotowania, że rocznicowe obchody organizowane przez władze lokalne i środowiska kresowe w całym kraju przeprowadzono bardzo uroczyście, w podniosłej atmosferze i z pełną godnością. Na tym tle „konkurencyjne” obchody prezydenckie wypadły marginalnie. 

           Nie wolno pominąć faktu, że Społeczny Ogólnopolski Komitet Obchodów wielokrotnie domagał się, aby uroczystości centralne w Warszawie odbywały się w jednym czasie i miejscu, pod honorowym patronatem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Niestety, prezydent Bronisław Komorowski po raz kolejny zignorował postulaty kresowian.

           Ten nienormalny stan rzeczy z punktu widzenia interesów narodowych i prawdy historycznej stanowi dla nas wyzwanie. Aby sprostać temu wyzwaniu, należy dokonać analizy zaistniałej w tym zakresie sytuacji oraz ustalić program  i zorganizować dostosowane do niego struktury organizacyjne, które powinny osiągnąć następujące cele:

1.          Ustanowienie przez Sejm RP 11 lipca Dniem Pamięci Ofiar banderowskiego ludobójstwa

2.          Potępienie zbrodni ludobójstwa na obywatelach polskich, a jej sprawców z OUN-UPA, batalionów SS Nachtigal i Roland oraz dywizji Waffen SS Galizien i ukraińską policję w służbie niemieckiej uznać za zbrodnicze.

3.          Usunięcie na terenie Państwa Polskiego istniejących pomników i innych znaków sławiących szowinistów ukraińskich z OUN-UPA.

4.          Zakazanie w Polsce działalności OUN, występującego pod przykrywką Związku Ukraińców w Polsce.

5.           Cofnięcie dotacji z budżetu państwa dla antypolskiego pisma  „Nasze Słowo”.

6.          Powołanie Instytutu Kresów Rzeczypospolitej jako państwowej placówki naukowo-badawczej..

7.          Utworzenie Muzeum Kresów Rzeczypospolitej.

           W ten sposób zostanie stworzony grunt, na którym będzie można budować normalne relacje między naszymi narodami i państwami. Jednocześnie mamy świadomość, że droga do celu będzie żmudna i bardzo trudna. Przeto należy przegrupować zasoby kadrowe, stawiając zdecydowanie na młodzież, a sztafeta pokoleń musi być prowadzona rozważnie, by nic nie uronić z dotychczasowych osiągnięć i doświadczeń. Bowiem tegoroczne doświadczenia były również i smutne. Nie wolno dopuścić do rozdźwięków, podziałów, warcholstwa, prywaty, sobiepaństwa i dywersji wspieranych przez władze państwowe. Tylko jedność działania organizacji kresowych i sił patriotycznych doprowadzi do osiągnięcia postawionych celów.

                                                      Wiceprzewodniczący Komitetu

                                                                    /Jan Niewiński/

.

Lista posłów, którzy 12 lipca br. zagłosowali przeciwko jednoznacznemu uznaniu rzezi wołyńskiej za ludobójstwo (źródło: „Nasz Dziennik” z 15.07.2013 r.)